Verbum

тэнісі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Ігрок у тэніс.

|| ж. тэнісі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

тэ́ніска, -і, ДМ -нісцы, мн. -і, -сак, ж.

Сарочка з кароткімі рукавамі, звычайна трыкатажная.

тэнт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Парусінавая стрэшка, якая засцерагае ад сонца, дажджу.

тэо́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст у галіне тэалогіі; багаслоў.

тэо́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

1. Вучэнне, сістэма навуковых прынцыпаў, ідэй, якія абагульняюць практычны вопыт і адлюстроўваюць заканамернасці развіцця прыроды, грамадства, мыслення.

Т. пазнання.

2. Сукупнасць абагульненых палажэнняў, што ўтвараюць навуку або раздзел якой-н. навукі, а таксама сукупнасць правіл у галіне якога-н. майстэрства.

Лінгвістычная т.

Т. шахматнай гульні.

3. Думка, погляды, меркаванні аб чым-н., якія склаліся ў каго-н. (разм.).

У яго свая т. наконт гэтага пытання.

|| прым. тэарэты́чны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тэарэтычнае мовазнаўства.

тэ́паць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. Ісці, робячы частыя крокі.

2. Ісці, хадзіць наогул.

Нехта тэпае па двары.

3. Пра дзяцей: пачынаць хадзіць, хадзіць няўпэўнена.

Хлопчык ужо пачынае т.

|| наз. тэ́панне, -я, н.

тэ́пці, -яў, адз. тэ́пець, -пця, м. (разм.).

Від лёгкага хатняга абутку, часцей дзіцячага.

|| памянш. тэ́пцік, -а, мн. -і, -аў, м.

тэрако́та, -ы, ДМ -ко́це, ж.

Абпаленыя непаліваныя вырабы з высакаякаснай каляровай (жоўтай або чырвонай) ганчарнай гліны.

|| прым. тэрако́тавы, -ая, -ае.

Т. колер (чырванавата-карычневы).

тэрапе́ўт, -а, М -е́ўце, мн. -ы, -аў, м.

Урач — спецыяліст па тэрапіі.

тэрапі́я, -і, ж.

1. Раздзел медыцыны, прысвечаны вывучэнню метадаў распазнавання ўнутраных хвароб, іх лячэнню і прафілактыцы.

2. Лячэнне ўнутраных хвароб лекамі, сывараткамі, электрычным токам і іншымі нехірургічнымі метадамі.

|| прым. тэрапеўты́чны, -ая, -ае.