Verbum

гудрані́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; зак. і незак., што.

Пакрыць (пакрываць) гудронам.

Г. шашу.

|| зак. таксама загудрані́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны.

гудро́н, -у, м.

Чорнае смалістае рэчыва, якое атрымліваецца пры перагонцы нафты.

|| прым. гудро́нны, -ая, -ае.

гуж, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

Скураная ці вераўчаная пятля ў хамуце, пры дапамозе якой прымацоўваюць аглоблі да дугі.

Узяўся за г. — не кажы, што не дуж (прыказка).

|| прым. гужавы́, -а́я, -о́е.

гужавы́, -а́я, -о́е.

1. гл. гуж.

2. Які выконваецца жывой цяглавай сілай.

Г. транспарт.

гу́жам, прысл.

1. На калёсах ці санях.

Вазіць лес г.

2. Адзін за адным.

Па вузкай сцяжынцы ўсе ішлі г.

гуз, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

Жаўлак ад удару або нараст на целе чалавека, жывёлы; наогул пукатая няроўнасць.

Набіць г. на лбе.

На спіне ў каровы гузы.

|| прым. гузавы́, -а́я, -о́е.

гузава́ты, -ая, -ае.

3 гузамі і пукатасцямі.

Гузаватая асіна.

|| наз. гузава́тасць, -і, ж.

гуза́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Тое, што і гуз.

гуза́сты, -ая, -ае.

3 вялікімі гузамі.

Г. дуб.

|| наз. гуза́стасць, -і, ж.

гу́зік, -а, мн. -і, -аў, м.

Зашпілька для адзення, звычайна ў выглядзе кружка.

|| памянш. гу́зічак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. гу́зікавы, -ая, -ае.