Verbum

гры́ўна, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Грашовая адзінка Украіны.

гры́ўня, -і, мн. -і, гры́вень і -яў, ж. (гіст.).

1. У Вялікім Княстве Літоўскім: адзінка вагі каштоўных металаў вагой каля фунта¹.

2. У Старажытнай Русі: сярэбранае або залатое ўпрыгожанне, якое насілі на шыі.

3. У Расіі: манета вартасцю ў 10 капеек (разм.).

|| прым. гры́ўневы, -ая, -ае.

грыф¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У антычнай міфалогіі: крылатае страшыдла з тулавам ільва і галавой арла.

2. Драпежная птушка сямейства ястрабіных, якая жывіцца падлай.

|| прым. гры́фавы, -ая, -ае.

грыф², -а, мн. -ы, -аў, м.

Доўгая вузкая пласціна ў струнных інструментаў уздоўж якой нацягнуты струны.

грыф³, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Штэмпель з узорам чыйго-н. афіцыйнага подпісу, а таксама адбітак з гэтага штэмпеля.

2. Спецыяльны надпіс на кнігах і дакументах, які вызначае правілы карыстання імі.

Брашура з грыфам «На правах рукапісу».

гры́фель, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Палачка з асобай пароды сланцу для пісання на дошцы з такога ж сланцу.

2. Тое, што і графіт (у 2 знач.).

|| прым. гры́фельны, -ая, -ае.

грыфо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і грыф¹ (у 1 знач).

грэ́баваць, -бую, -буеш, -буе; -буй; незак.

Быць грэблівым у адносінах да каго-, чаго-н., адчуваць агіду.

Ён нічым не грэбуе.

|| зак. пагрэ́баваць, -бую, -буеш, -буе; -буй.

|| наз. грэ́баванне, -я, н.

грэ́бацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

Корпацца.

Г. на агародзе.

грэ́баць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Капа́ць (рукамі, пальцамі і пад.).

Г. зямлю.