Verbum

галавакружэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Хваравіты стан, пры якім страчваецца пачуццё раўнавагі і чалавеку здаецца, што ўсе прадметы вакол яго кружацца, хістаюцца.

Г. ад малакроўя.

Г. ад поспехаў (перан.: празмернае захапленне сваімі поспехамі, зазнайства ад поспехаў).

галавало́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

Складаная загадка, задача, якая патрабуе кемлівасці, здагадлівасці.

Рашыць галаваломку.

галавало́мны, -ая, -ае.

Вельмі складаны, цяжкі для разумення.

Г. рэбус.

галавано́гі, -ая, -ае.

1. 3 выразна акрэсленай галавой і шчупальцамі вакол рота.

Г. малюск.

2. у знач. наз. галавано́гія, -іх. Клас марскіх малюскаў са шчупальцамі вакол рота (васьміногі, кальмары, каракаціцы і інш.).

галаварэ́з, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Адчайны чалавек (пра сарвігалаву, бандыта і пад.).

галава́сты і галава́ты, -ая, -ае (разм.).

1. 3 вялікай галавой.

Галавастая рыба.

2. перан. Здольны глыбока мысліць; разумны.

галаваця́п, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Той, хто бесталкова і нядбайна вядзе справы.

|| прым. галаваця́пскі, -ая, -ае.

галаваця́пства, -а, н. (разм.).

Бесталковае і нядбайнае вядзенне справы.

галава́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Тое, што і галавень.

|| прым. галавачо́вы, -ая, -ае.

галаве́нь, -лаўня́, мн. -лаўні́, -лаўнёў, м.

Прэснаводная рыба сямейства карпавых з тоўстай і шырокай галавой.

|| прым. галаўнёвы, -ая, -ае.