Verbum

афекта́цыя

(лац. affectatio)

штучная ўзрушанасць, перабольшанае і падкрэсленае выражэнне якога-н. пачуцця, настрою (напр. дэкламаваць з афектацыяй).

афе́ра

(фр. affaire = справа)

нядобрасумленнае, махлярскае прадпрымальніцтва з мэтай нажывы; сумніўная здзелка.

афе́рта

(с.-лац. offerta = ахвяра)

прапанова адной асобы другой асобе заключыць здзелку з дакладным пералікам усіх яе ўмоў.

аферы́ст

(фр. affairiste)

чалавек, які займаецца аферамі, нядобрасумленны дзялок.

аферэ́нт

(лац. offerens, -ntis = які ахвяруе)

асоба, якая выступае з афертай.

афілія́цыя

(ад англ. affiliate = далучацца, устанаўліваць сувязь)

псіх. імкненне чалавека быць сярод людзей; павялічваецца ў час небяспекі.

афіцыёзны

(лац. officiosus = паслужлівы)

1) які фармальна не звязаны з урадам, але на справе праводзіць яго погляды (напр. а-ая газета);

2) прасякнуты прапагандай пануючай ідэалогіі (напр. а-ая інфармацыя).

афі́ша

(фр. affiche)

аб’ява аб спектаклі, канцэрце, лекцыі, якая вывешваецца на відным месцы.

афішы́раваць

(фр. afficher)

выстаўляць напаказ, падкрэсліваць што-н. сваімі паводзінамі (напр. а. сваю адзіноту).

афса́йд

(англ. off side = па-за гульнёй)

становішча паза гульнёй у футболе, хакеі.