асарці́
(фр. assorti = добра падабраны)
спецыяльна падабраная сумесь чаго-н., пераважна аднароднага (напр. шакаладнае а.).
асацыя́цыя
(с.-лац. associatio = злучэнне)
1) аб’яднанне асоб або ўстаноў, арганізацый аднаго роду дзейнасці (напр. а. медыцынскіх работнікаў, сацыялагічная а.);
2) група, спалучэнне, злучэнне чаго-н. (напр. а. малекул, зорная а.);
3) псіх. сувязь паміж асобнымі ўяўленнямі, калі адно ўяўленне выклікае другое (проціл. дысацыяцыя 2).
асе́мблер
(англ. assembler)
інф. дапаможная праграма 5 для аўтаматычнага пераводу зыходнай праграмы з аўтакода на машынную мову.
асеніза́цыя
(ням. Assänisation, ад фр. assainissement = аздараўленне)
санітарныя мерапрыемствы па ачышчэнню мясцовасці ад нечыстот і адкідаў.
асігнава́ць
(лац. assignare = выдзяляць)
выдзяляць пэўныя грашовыя сродкі на якія-н. расходы.
асіміля́цыя
(лац. assimilatio)
1) біял. утварэнне складаных арганічных рэчываў з больш простых у працэсе жыццядзейнасці раслінных і жывёльных арганізмаў (проціл. дысіміляцыя 1);
2) зліццё аднаго народа з другім у выніку засваення ім чужой мовы і культуры і паступовай страты самабытнасці;
3) лінгв. прыпадабненне гукаў пры вымаўленні (проціл. дысіміляцыя 2).
асістэ́нт
(лац. assistens, -ntis = які прысутнічае, дапамагае)
1) асоба, якая дапамагае спецыялісту пры выкананні асноўнай работы, напр. памочнік урача пры аперацыі, прафесара ў час чытання лекцыі і інш.;
2) асоба, якая займае малодшую выкладчыцкую пасаду ў вышэйшай навучальнай установе.
аске́т
(гр. asketes)
1) рэлігійны падзвіжнік, які знясільвае сябе постам і доўгай малітвай;
2) перан. чалавек, які адмаўляецца ад жыццёвых задавальненняў, абмяжоўваецца самым неабходным і вядзе строгі спосаб жыцця.
аскеты́зм
(фр. ascétisme, ад гр. asketes = аскет)
1) рэлігійна-філасофскае вучэнне, якое прапаведуе падаўленне пачуццёвых жаданняў для дасягнення маральнай дасканаласці;
2) перан. крайняе ўстрыманне, адмаўленне ад жыццёвых даброт.
аспе́кт
(лац. aspectus = погляд)
пункт гледжання, з якога ацэньваецца прадмет, з’ява, паняцце (напр. навуковы а., практычны а.).