Verbum

фрэатафі́ты

(ад гр. phrear, -atos = калодзеж + -фіты)

расліны, якія існуюць за кошт вільгаці грунтавых водаў дзякуючы глыбока пранікаючай у грунт карнявой каранёвай сістэме (напр. люцэрна, вярблюджая калючка).

фрэга́т

(іт. fregata)

1) трохмачтавае паруснае ваеннае быстраходнае судна (18—19 ст.);

2) ваенны карабель пераходнага тыпу паміж лёгкім крэйсерам і эскадраным мінаносцам у флоце Англіі і ЗША 1939—1945 гг., які прызначаўся для супрацьлодачнай і супрацьпаветранай абароны транспартных і баявых суднаў;

3) вялікая трапічная марская птушка атрада весланогіх з вельмі доўгімі крыламі; большую частку жыцця праводзіць у паветры.

фрэ́за

(фр. fraise)

1) рэжучы інструмент для апрацоўкі паверхні металаў, дрэва, пластмас і інш.;

2) машына для рэзкі торфу, рыхлення грунту і інш. (напр. дарожная Ф).

фрэйды́зм

[ад ням. S. Freud = прозвішча аўстр. урача і псіхолага (1856—1939)]

філасофская і псіхалагічная канцэпцыя, якая тлумачыць з’явы культуры і сацыяльнага жыцця праяўленнем бессвядомых (асабліва палавых) інстынктаў.

фрэ́йлен

(ням. Fräulein = панна)

ветлівы зварот да незамужняй жанчыны або форма ветлівага ўпамінання пра яе ў немцаў і некаторых іншых народаў.

фрэ́йліна

(ням. Fräulein)

дзяўчына дваранскага паходжання, якая знаходзіцца пры царыцы, каралеве, прынцэсе.

фрэ́кен

(шв. fröken)

зварот да незамужняй жанчыны або форма ветлівага ўпамінання пра яе ў скандынаўскіх краінах.

фрэнало́гія

(ад гр. phren = розум, душа + -логія)

антынавуковая тэорыя аб наяўнасці сувязі псіхалагічных і маральных асаблівасцей чалавека з формай яго чэрапа.

фрэ́нзлі, брэ́нзлі

(польск. frędzla, ад ням. Fränsel)

рад нітак ці шнуркоў, злучаных па некалькі разам, якія звісаюць па краях фіранак, хустак, сурвэт як аздоба.

фрэнч

[англ. french, ад French = імя англ. генерала (1852—1925)]

куртка ваеннага крою з чатырма накладнымі кішэнямі.