Verbum

фра

(іт. fra, ад лац. frater = брат)

часціца, якая ўжываецца перад іменем каталіцкага манаха ў Італіі.

фрагіля́рыя

(н.-лац. fragilaria)

каланіяльная дыятомавая водарасць сям. фрагілярыевых, якая пашырана ў бентасе, планктоне прэсных, саланаватых і марскіх вадаёмаў.

фрагмапла́ст

(ад гр. phragmos = перагародка + -пласт)

унутрыклетачная пласцінка, зачатак клетачнай сценкі, які ўзнікае пры дзяленні клетак большасці раслін.

фрагме́нт

(лац. fragmentum = абломак, кавалак)

частка твора мастацтва (карціны, скульптуры), урывак тэксту, музычнага твора.

фрагмента́рны

(ад фрагмент)

1) які складаецца з фрагментаў, з’яўляецца фрагментам чаго-н.;

2) перан. адрывачны, няпоўны.

фрагмента́цыя

(фр. fragmentation, ад лац. fragmentum = абломак, кавалак)

распаданне на дробныя часткі;

ф. міякарда — мнагакратны разрыў клетак сардэчнай мышцы;

2) разрыванне храмасомы або храматыды на часткі.

фрагмі́дый

(н.-лац. phragmidium)

базідыяльны грыб сям. пукцыніевых, які развіваецца на раслінах сям. ружавых.

фра́ер

(ням. Freier = жаніх)

разм. франтаваты, пусты чалавек.

фра́за

(гр. phrasis = выраз)

1) інтанацыйна аформленае спалучэнне слоў, якое выказвае думку;

2) перан. напышлівы, беззмястоўны выраз (пустая ф.);

3) невялікая і адносна закончаная частка мелодыі.

фразеалагі́зм

(ад фразеалогія)

спалучэнне слоў, якое характарызуецца пастаянным лексічным складам, устойлівай граматычнай будовай і вядомым для носьбітаў дадзенай мовы значэннем, у большасці выпадкаў пераносна-вобразным (напр. «заварыць кашу», «лезці на ражон»); параўн. ідыёма.