Verbum

узуа́льны

(лац. usualis)

1) які вынікае са звычаю, агульнапрыняты;

2) лінгв. які адпавядае агульнапрынятаму ўжыванню моўнай адзінкі (слова, фразеалагізма і інш.), параўн. аказіянальны.

узурпа́тар

(лац. usurpator)

асоба, якая незаконна захапіла ўладу або прысвоіла чужыя правы на што-н.

узурпа́цыя

(лац. usurpatio)

незаконны захоп улады, прысваенне чужых правоў на што-н.

узурпі́раваць

(лац. usurpare)

незаконна захапіць уладу ці прысвоіць чужыя правы на што-н.

у́зус

(лац. usus)

1) тое, што прынята, што стала звычайным; звычай; звычка;

2) лінгв. агульнапрынятае ўжыванне моўнай адзінкі (слова, фразеалагізма і інш.).

узуфру́кт

(лац. usus-fructus = здабыванне даходаў)

юр. права карыстання чужой маёмасцю і даходамі ад яе з умовай захавання яе цэласнасці і гаспадарчага прызначэння.