Verbum

ту́на

(ісп. tuna)

від апунцыі, які культывуюць як харчовую і кармавую расліну ў Міжземнамор’і, Паўд. Афрыцы, Аўстраліі.

тунг

(кіт. tung)

лістападнае дрэва сям. малачаевых, пашыранае ў Паўд. і Паўд.-Усх. Азіі, з насення якога здабываюць алей для тэхнічных мэт.

ту́ндра

(рус. тундра, ад фін. tunturi = літар. бязлесая плоская вяршыня)

бязлесая, бедная расліннасцю балоцістая прастора ў прыпалярных абласцях, у зоне вечнай мерзлаты.

туні́ка

(лац. tunica)

1) доўгая свабодная мужчынская і жаночая кашуля, якую насілі пад тогай старажытныя рымляне;

2) касцюм танцоўшчыцы ў выглядзе ліфа і доўгай спадніцы з цюлю;

3) заал. знешні покрыў тунікатаў.

туніка́ты

(лац. tunicatus = які мае абалонку)

падтып марскіх жывёл тыпу хордавых, цела якіх пакрыта тунікай 3 (апендыкулярыі, асцыдыі, пірасомы, сальпы і інш.).

тунэ́ль

(англ. tunnel)

скразны праход, праезд, пракапаны пад зямлёй або прабіты ў гарах.