Verbum

оптаэлектро́ніка

(ад гр. optos = бачны + электроніка)

кірунак электронікі, які ахоплівае пытанні выкарыстання аптычных і электрычных метадаў апрацоўкі, захоўвання і перадачы інфармацыі.

о́птык

(гр. optikos = які датычыць зроку)

1) спецыяліст у галіне оптыкі;

2) майстар па вырабу аптычных прыбораў.

о́птыка

[гр. optike (techne) = навука аб зрокавым успрыманні]

1) раздзел фізікі, які вывучае з’явы і ўласцівасці святла;

2) прыборы і інструменты, дзеянне якіх заснавана на законах гэтай навукі (напр. бінокль, акуляры і інш.).

о́птымум

(лац. optimum = найлепшае)

сукупнасць найбольш спрыяльных умоў для чаго-н.