Verbum

мо́ра

(лац. mora = прамежак часу, паўза)

адзінка часу ў антычнай паэзіі, неабходная для вымаўлення аднаго кароткага склада.

морг​¹

(ст.-польск. morg, ад с.-вням. morgen = раніца)

адзінка вымярэння плошчы ў сістэме мер Вялікага княства Літоўскага (роўная 0,71 га) і Польшчы (роўная 0,56 га); ужывалася ў Зах. Беларусі да 1939 г.

морг​²

(рус. морг, ад фр. morgue)

спецыяльнае памяшканне пры бальніцах, куды выносяцца трупы; трупярня.

мо́рген

(ням. morgen)

зямельная мера ў Германіі, роўная 0,25—0,26 га.

морж

(рус. морж, ад саамск. moršša)

млекакормячая жывёла атрада ластаногіх з кароткай шэрсцю і вялікімі ікламі, якая жыве ў арктычных морах.

мо́рзе

[англ. S. Morse = прозвішча амер вынаходцы (1791—1872)]

тэлеграфны код, дзе кожнай літары алфавіта адпавядае вызначаная камбінацыя кропак і рысак; выкарыстоўваецца для перадачы інфармацыі на адлегласць; азбука м.

морс

(рум. mursa, ад лац. mulsum = мядовы напітак)

напітак, прыгатаваны з ягаднага або фруктовага соку.

мо́рула

(н.-лац. morula, ад лац. morum = тутавая ягада)

стадыя развіцця зародка мнагаклетачных жывёл і чалавека (папярэднічае бластуле), на якой зародак мае выгляд згуртавання клетак накшталт ягады ажыны.

морф

(гр. morphe = форма)

лінгв. найменшая непадзельная значная частка слова.

мо́рфа

(гр. morphe = выгляд, форма)

біял. таксанамічная адзінка, ніжэйшая за гатунак, якая выяўляе пэўныя адхіленні ад дадзенага тыпу.