Verbum

бэ́та

(гр. beta)

1) назва другой літары грэчаскага алфавіта;

2) абазначэнне стану рэчыва пры высокай тэмпературы або пры радыеактыўным распадзе.

бэтатро́н

(ад бэта + -трон)

прыбор для паскарэння электронаў віхравым электрычным полем.

бэ́та-дэфектаскапі́я

(ад бэта + дэфектаскапія)

метад выяўлення дэфектаў у тонкіх металічных вырабах (напр. з фольгі) шляхам прасвечвання іх бэта-прамянямі.

бэ́та-радыеакты́ўнасць

(ад бэта + радыеактыўнасць)

ператварэнне атамных ядзер ізатопаў адных хімічных элементаў у іншыя ў выніку пасылання бэта-часціц.

бэ́та-спектраскапі́я

(ад бэта + спектраскапія)

раздзел ядзернай фізікі, які даследуе спектры бэта-часціц.

бэ́та-спектро́метр

(ад бэта + спектрометр)

прыбор для даследавання спектра бэта-часціц.

бэ́та-тэрапі́я

(ад бэта + тэрапія)

лячэбнае выкарыстанне электронаў, якія выпрамяняюцца пры бэта-распадзе.