Verbum

бор​¹

(н.-лац. borum, ад с.-лац. borax = салетра)

хімічны элемент, шаравата-чорнае рэчыва, якое ў крышталічным і аморфным станах уваходзіць у склад некаторых мінералаў.

бор​²

(ням. Bohr)

стальны маленькі свердзел, якім карыстаюцца ÿ зубаўрачэбнай практыцы.

бо́ра

(іт. bora, ад гр. boreas = паўночны вецер)

халодны моцны парывісты вецер, які дзьме з гор на марскім узбярэжжы.

бо́ргес

(ням. Borgis, ад фр. bourgeois)

друкарскі шрыфт, сярэдні паміж корпусам і петытам, кегель яго роўны 9 пунктам (каля 3,38 мм).

бормашы́на

(ням. Bohrmaschine)

зубалячэбны апарат, якім прыводзіцца ў рух бор 2.

борт​¹

(ням. Bord)

1) бакавая сценка карабля, машыны і інш.;

2) край адзежыны, на якім знаходзяцца гузікі або петлі.

борт​²

(гал. boort)

дробнакрышталічны алмаз у выглядзе зросткаў няправільнай формы, непрыдатных для агранкі, выкарыстоўваецца ў свідравальнай тэхніцы.

бортжурна́л

(ад борт + журнал)

журнал, які вядзецца ў час палёту на самалёце, касмічным караблі.

бортінжыне́р

(ад борт + інжынер)

член экіпажа самалёта, касмічнага карабля, адказны за стан і работу матораў, абсталявання, апаратаў і прыбораў.

бортмеха́нік

(ад борт + механік)

член экіпажа самалёта, верталёта, дырыжабля, які наладжвае работу матораў.