Verbum

бразе́нія

(н.-лац. brasenia)

водная расліна сям. кабомбавых парадку гарлачыкавых, пашыраная ў Азіі, Аўстраліі, Афрыцы і Паўн. Амерыцы.

бра́йлеўскі

[ад фр. L. Braille = прозвішча фр. тыфлапедагога (1809—1852)];

б. шрыфт — рэльефна-кропкавы шрыфт для сляпых, распрацаваны Л. Брайлем.

брак

(польск. brak, ад ням. Brack)

1) недабраякасны тавар, прадметы вытворчасці, якія маюць тую ці іншую загану;

2) нястача, недахоп чаго-н.

бракава́ць

(польск. brakować)

1) прызнаваць непрыгодным, недабраякасным;

2) неставаць, не хапаць, быць у недастатковай колькасці.

бракані́ды

(н.-лац. braconidae)

сямейства насякомых атрада перапончатакрылых; знешнія і ўнутраныя паразіты лічынак іншых насякомых; некаторыя віды выкарыстоўваюцца для біялагічнай барацьбы са шкоднікамі сельскагаспадарчых культур.

браканье́р

(фр. braconnier)

той, хто займаецца паляваннем або рыбнай лоўляй у недазволеным месцы, у забароненыя тэрміны ці забароненымі спосабамі.

брака́т

(ням. Brokat = парча, ад іт. brocatto, ад лац. brocchus = выпуклы)

шаўковая тканіна, затканая або вышытая золатам ці серабром.

бракера́ж

(англ. brokerage)

праверка адпаведнасці якасці тавару і яго афармлення ўмовам здзелкі або прынятым стандартам.

бракі́зм

(ад іт. D. Brocci = прозвішча іт. геолага і палеантолага)

біялагічная тэорыя, паводле якой старэнне і выміранне відаў жывёл або раслін адбываецца па аналогіі з жыццём і смерцю асобіны.

брако́лі

(іт. broccolo)

падвід каляровай капусты.