Verbum

дыябе́т

(гр. diabetes)

хваробы, якія суправаджаюцца выдзяленнем вялікай колькасці мачы;

цукровы д. — хвароба, якая характарызуецца павелічэннем узроўню цукру ў крыві і ў мачы.

дыябе́тык

(ад гр. diabetes = дыябет)

хворы на дыябет.

дыягана́ль​¹

(лац. diagonalis, ад гр. diagonios = які ідзе ад вугла да вугла)

мат. прамая лінія, якая злучае два несумежныя вуглы многавугольніка або дзве вяршыні шматгранніка, што ляжаць не ў адной плоскасці;

па дыяганалі — наўскасяк.

дыягана́ль​²

(англ. diagonal < лац. diagonalis, ад гр. diagonis = які ідзе ад вугла да вугла)

шчыльная баваўняная або шарсцяная тканіна з косымі рубчыкамі.

дыягана́льны

(лац. diagonalis, ад гр. diagonios = які ідзе ад вугла да вугла)

які мае адносіны да дыяганалі 1.

дыягене́з

(гр. diagenesis = перараджэнне)

ператварэнне рыхлых адкладаў на дне басейнаў у асадачныя горныя пароды.

дыя́гназ

(гр. diagnosis = распазнаванне)

1) вызначэнне хваробы на падставе абследавання хворага;

2) біял. навуковае апісанне асноўных прымет, якія характарызуюць пэўную сістэматычную групу (від, род і г. д.) раслін або жывёл.

дыягнасты́чны

(гр. diagnostikos = здольны распазнаваць)

які мае адносіны да дыягназу, да дыягностыкі.

дыягно́стык

(гр. diagnostikos = здольны распазнаваць)

урач, які ставіць дыягназ.

дыягно́стыка

(гр. diagnostikos = здольны распазнаваць)

1) раздзел медыцыны, які вывучае метады і прынцыпы пастаноўкі дыягназу 1;

2) працэс пастаноўкі дыягназу;

3) выяўленне і вывучэнне прымет, якія характарызуюць стан машын, прыбораў, тэхнічных сістэм, каб прадухіліць парушэнні нармальнага рэжыму іх работы.