Verbum

блок​²

(англ. block)

1) прыстасаванне для пад’ёму грузаў у выглядзе кола з выемкай па акружнасці і перакінутым цераз яго канатам;

2) вузел машыны з некалькіх аднолькавых элементаў;

3) штучна зробленая з бетоннай сумесі будаўнічая пліта;

4) комплекс будынкаў, якія маюць адпаведнае прызначэнне, а таксама частка якой-н. пабудовы;

5) сшытыя лісты кнігі, падрыхтаваныя для пераплёту.

бло́кінг-генера́тар

(ад англ. blocking = замыканне + генератар)

адналямпавы генератар з трансфарматарнай зваротнай сувяззю, прызначаны для стварэння электрычных імпульсаў малой працягласці, якія перыядычна паўтараюцца.

блокпо́ст

(ад блок + пост)

чыгуначны раздзельны пункт, забяспечаны спецыяльнай апаратурай, адкуль кіруюць семафорамі і святлафорамі.

бло́кшыў

(англ. block-ship)

корпус старога судна, з якога знята абсталяванне і якое прызначана для плывучага складу або жылля.

блок-апара́т

(ад блок + апарат)

апарат для рэгулявання руху паяздоў на чыгуначных перагонах і станцыях.

блок-дыягра́ма

(ад блок + дыяграма)

перспектыўны малюнак участка зямной паверхні разам з яго геалагічным разрэзам.

блок-канта́кт

(ад блок + кантакт)

кантакт электрычнага апарата, які перамыкае кола кіравання або сігналізацыі.

блок-канта́ктар

(ад блок + кантактар)

сукупнасць некалькіх груп блок-кантактаў.

блок-се́кцыя

(ад блок + секцыя)

закончаны для блакіроўкі аб’ёмна-планіровачны элемент (частка) збудавання.

блок-супаліме́ры

(ад блок + супалімеры)

супалімеры, у макрамалекулах якіх працяглыя ўчасткі са звёнаў аднаго тыпу (блокі) чаргуюцца з блокамі са звёнаў другога тыпу.