Verbum

флебатанаме́трыя

(ад гр. phleps, -ebos = жыла + тон + -метрыя)

вымярэнне ўнутрывеннага ціску.

флебато́мусы

(ад гр. phleps, -ebos = жыла + tomos = уедлівы)

тое, што і маскіты.

флебі́т

(ад гр. phleps, -ebos = жыла)

запаленне вены.

фле́бія

(н.-лац. phlebia)

губавы базідыяльны грыб сям. картыцыевых, які расце ў лясах на ствалах і галінках дрэў, на апрацаванай драўніне будынкаў.

фле́гма

(фр. phlegma = вадкасць, макрота)

1) уст. слізь, макрота;

2) незвычайны спакой, абыякавасць да ўсяго;

3) густая маса, якая застаецца пасля фракцыйнай перагонкі вадкай сумесі.

флегматы́зм

(ад флегма)

незвычайны спакой, амаль поўная абыякавасць да ўсяго, вяласць.

флегма́тык

(гр. phlegmatikos = запаленчы)

чалавек з ураўнаважаным, але інертным тыпам вышэйшай нервовай дзейнасці.

флегматы́чны

(гр. phlegmatikos = запаленчы)

1) які характарызуецца марудлівасцю, спакоем, ураўнаважанасцю, слабым праяўленнем эмоцый (напр. ф. тэмперамент);

2) вялы, з павольнай успрымальнасцю і слабай актыўнасцю (напр. ф. чалавек).

флегмо́на

(гр. phlegmone = запаленне)

гнойнае запаленне падскурнай міжмышачнай клятчаткі.

фле́йта

(ням. Flöte, ад праванс. flaut)

драўляны духавы музычны інструмент высокага рэгістра ў выглядзе цыліндрычнай трубкі з адтулінамі і клапанамі.