Verbum

фрапі́раваць

(фр. frapper = літар. біць, удараць)

уст. непрыемна паражаць, здзіўляць.

фрато́ла

(іт. frottola)

даўняя італьянская шматгалосная песня пераважна любоўна-лірычнага характару.

фра́трыя

(гр. phratria)

падраздзяленне племені, якое з’яўлялася ў старажытных грэкаў сукупнасцю некалькіх родаў, што мелі агульнага родапачынальніка.

фра́у

(ням. Frau = пані)

ветлівы зварот да замужняй жанчыны або форма ветлівага ўпамінання пра яе ў Германіі.

фраунго́фераў

[ад ням. J. Fraunhofer = прозвішча ням. фізіка (1787—1826)];

ф-ы лініі — цёмныя лініі ў спектры Сонца, выкліканыя паглынаннем святла пэўных даўжынь хваляў атмасферай Сонца, а некаторых — атмасферай Зямлі.

фрахт

(ням. Fracht)

перавозка грузаў водным шляхам, а таксама груз, які перавозіцца, і плата за перавозку.

фрахтава́ць

(ням. frachten)

наймаць судна для перавозкі грузаў.

фра́шка

(польск. fraszka = дробязь, жарт)

польская вершаваная мініяцюра жартоўнага ці сатырычнага зместу, блізкая да эпіграмы.

фро́нда

(фр. fronde)

1) грамадскі рух у Францыі сярэдзіны 17 ст. супраць абсалютызму;

2) перан. незадаволенасць чым-н.

фронт

(фр. front, ад лац. frons, -nits = лоб)

1) воінскі строй шарэнгай;

2) звернуты да праціўніка бок войск;

3) месца ваенных дзеянняў (у процілегласць тылу);

4) буйное вайсковае аб’яднанне пад кіраўніцгвам аднаго камандуючага;

5) аб’яднанне якіх-н. грамадскіх сіл для барацьбы за агульныя мэты (напр. народны ф.);

6) пэўная галіна гаспадарчай, грамадскай, культурнай і іншай дзейнасці (напр. культурны ф., працоўны ф.);

7) зона падзелу паміж рознымі паветранымі масамі ў атмасферы.