Verbum

бленарэ́я

(ад гр. blennos = слізь + rheo = цяку)

мед. запаленне слізістай абалонкі вока, выкліканае ганакокам.

бле́нда

(ням. Blende)

1) прыстасаванне ў выглядзе цыліндра або конуса, якое надзяваецца на пярэднюю частку аправы аб’ектыва, каб прадухіліць пранікненне ў яго бакавых прамянёў сонца;

2) ліхтар для асвятлення рудніка.

бле́нкер

(англ. blinker, ад blink = мігацець)

1) прыстасаванне на тэлефонным камутатары, пры дапамозе якога абанент выклікае тэлефаністку;

2) чыгуначны аўтаматычны сігнальны прыбор на камутатарах блакіровачных сістэм.

блеф

(англ. bluff)

1) прыём пры гульні ў покер, калі гулец стараецца выклікаць у партнёраў уражанне, што яго карты мацнейшыя, чым у сапраўднасці;

2) выдумка, падман з мэтай запалохаць або стварыць перабольшанае ўяўленне аб сваіх магчымасцях.

блефарапла́ст

(ад гр. blepharon = павека + -пласт)

тое, што і кінетабласт.

блефараспа́зма

(ад гр. blepharon = павека + спазма)

сутаргавае скарачэнне кругавой мышцы вока.

блефарасто́ма

(н.-лац. blepharoctoma)

пячоначны мох сям. блефарастомавых, які трапляецца ў цяністых лясах на гнілаватай драўніне.

блефары́т

(ад гр. blepharon = павека)

запаленне павекаў.

блік

(ням. Blick)

1) светлая пляма, водбліск на гладкай паверхні (напр. сонечныя блікі);

2) злітак серабра, які змяшчае 2—3% свінцу; блікавае серабро.

блінда́ж

(фр. blindage)

земляное збудаванне са сценамі і пакрыццём з дрэва, жалезабетону для ўкрыцця жывой сілы ад мін, снарадаў.