Verbum

туні́ка

(лац. tunica)

1) доўгая свабодная мужчынская і жаночая кашуля, якую насілі пад тогай старажытныя рымляне;

2) касцюм танцоўшчыцы ў выглядзе ліфа і доўгай спадніцы з цюлю;

3) заал. знешні покрыў тунікатаў.

туніка́ты

(лац. tunicatus = які мае абалонку)

падтып марскіх жывёл тыпу хордавых, цела якіх пакрыта тунікай 3 (апендыкулярыі, асцыдыі, пірасомы, сальпы і інш.).

тунэ́ль

(англ. tunnel)

скразны праход, праезд, пракапаны пад зямлёй або прабіты ў гарах.

тупа́йі

(н.-лац. tupaiidae)

сямейства паўмалпаў з кароткімі канечнасцямі, густой поўсцю і пушыстым хвастом; пашыраны ў трапічных і горных лясах Паўд. і Паўд.-Усх. Азіі.

тур​¹

(фр. tur = круг, ад лац. tomare = кругліць)

1) адзін круг танца ў зале, а таксама адзін кругавы рух у вальсе;

2) асобны этап якога-н. спаборніцтва, у якім кожны яго ўдзельнік выступае адзін раз;

3) асобны этап якой-н. падзеі, з’явы.

тур​²

(фр. tour = вежа, ад лац. turris = вежа)

1) запоўнены зямлёй плецены кошык, які выкарыстоўваўся пры будаўніцтве ўкрыццяў ад куляў і снарадаў;

2) пірамідка з камянёў, складзеная альпіністамі на вяршыні, на якую яны ўзышлі першымі.

тура́

(фр. tour, ад лац. turris = вежа)

шахматная фігура, якая мае форму вежы; ладдзя.

турба-

(лац. turbo = віхор)

першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццем «турбіна».

турбаагрэга́т

(ад турба- + агрэгат)

злучаныя на адным вале турбіна і рабочая машына (электрычны генератар, кампрэсар і інш.).

турбава́ць

(польск. turbować, ад лац. turbare)

1) непакоіць каго-н., перашкаджаць каму-н.;

2) пастаянна хваляваць, трывожыць, не даваць спакою.