Verbum

духа́н

(ар. dukkan)

невялікі рэстаран, шынок на Каўказе і Блізкім Усходзе.

ду́чэ

(іт. duce = правадыр)

тытул фашысцкага дыктатара Б. Мусаліні ў Італіі.

дучэ́нта

(іт. ducento = дзвесце)

перыяд у гісторыі італьянскай культуры, які паклаў пачатак мастацтву Протарэнесансу, характарызаваўся ростам рэалістычных тэндэнцый у межах сярэдневяковага мастацтва.

душ

(фр. douche, ад іт. doccia = вадасцёкавая труба)

1) прыстасаванне для аблівання цела тонкімі вадзянымі струменямі;

2) гігіенічная і лячэбная водная працэдура, якая заключаецца ва ўздзеянні на цела чалавека струменяў вады рознай тэмпературы і ціску.

дуэлі́ст

(фр. dueliste)

тое, што і дуэлянт.

дуэ́ль

(фр. duel, ад лац. duellum = вайна)

1) паядынак з выкарыстаннем зброі паміж дзвюма асобамі па выкліку адной з іх на пэўных умовах як спосаб абароны гонару (прымяняўся ў дваранскім грамадстве);

2) перан. спаборніцтва, барацьба двух бакоў (напр. артылерыйская д., славесная д.).

дуэля́нт

(ням. Duellant)

удзельнік дуэлі; ахвотнік да дуэлей.

дуэ́ння

(ісп. duena = гаспадыня, пані)

уст. апякунка, выхавальніца маладой жанчыны-дваранкі ў Іспаніі.

дуэ́т

(іт. duetto, ад лац. duo = два)

1) музычны твор або эпізод у оперы, араторыі і інш. для двух выканаўцаў (спевакоў, музыкантаў) з самастойнымі партыямі ў кожнага;

2) выкананне двума галасамі або двума інструментамі музычнага твора, а таксама самі выканаўцы;

3) удзельнікі парнага спартыўнага выступлення.

ды-

(гр. di-, ад dis = двойчы)

першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае «падвойны», «двойчы».