Verbum

шызо́нт

(ад гр. schizo = раздзяляю, расшчапляю)

стадыя падрыхтоўкі да шызаганіі ў некаторых прасцейшых.

шызо́трыкс

(н.-лац. Schizothrix)

ніткаватая сіне-зялёная водарасць сям. шызотрыксавых, якая пашырана на глебе, скалах і ў вадаёмах.

шыі́зм

(ад ар. ši’a = група прыхільнікаў)

напрамак у ісламе, які прымае каран, але не прызнае суну — мусульманскае свяшчэннае паданне, што дапаўняе палажэнні Карана.

шыі́т

(ад ар. ši’a = група прыхільнікаў)

паслядоўнік шыізму.

шык

(фр. chic)

паказная раскоша, франтаватасць, форс.

шыкава́ць

(польск. szykować, ад с.-в.-ням. schicken)

1) жыць з шыкам, фарсіць;

2) рыхтаваць, падрыхтоўваць.

шыка́рны

(рус. шикарный, ад фр. chicard)

1) раскошны, багаты, пышны (напр. ш-ае ўбранне);

2) вельмі прыгожы, цудоўны (напр. ш. букет).

шы́лінг

(англ. shilling)

1) англійская манета, роўная 1/20 фунта стэрлінгаў (да пераходу на дзесяцічную грашовую сістэму ў 1971 г.);

2) грашовая адзінка Аўстрыі, роўная 100 грошам.

шы́льда

(ням. Schild)

дошка з надпісам назвы ўстановы, прадпрыемства, арганізацыі і інш.

шы́мі

(англ. shimmy = літар. кашуля)

1) бальны танец амерыканскага паходжання, падобны на факстрот;

2) самаваганне насавога кола трохколага трохколавага шасі самалёта пры руленні, разбегу.