Verbum

шху́на

(англ. schooner)

паруснае судна з косымі парусамі.

шчыгры́н

(ням. chagrin, ад тур. cagri = шкура з спіны жывёл)

1) вырабленая мяккая шурпатая казліная, авечая або конская скура;

2) тканіна, папера, якая знешнім выглядам нагадвае такую скуру; выкарыстоўваецца для абіўкі, пераплётаў і інш.

шчыгу́льны

(польск. szczegulny)

1) які шчыльна прылягае, у абцяжку (аб адзенні, абутку);

2) зграбны, ладны;

3) перан. асаблівы, нязвыклы, выключны.

шы́ба

(польск. szyba, ад с.-в.-ням. schïbe)

кавалак шкла, устаўлены ў аконную раму.

шы́бер

(ням. Schieber = засланка)

засаўка, засланка ў дымаходах заводскіх печаў, кацельных установак, у газаправодах і г.д.

шыбля́к

(серб. šibljak = кустоўе)

кустовая расліннасць, утвораная лістападнымі відамі, якія здольны пераносіць працяглую летнюю засуху; сустракаецца ў перадгор’ях і нізкагор’ях Міжземнамор’я, Крыма і Каўказа.

шызагані́я

(ад гр. schizo = раздзяляю, расшчапляю + -ганія)

адна з форм бясполага размнажэння ў прасцейшых і некаторых водарасцях, пры якім адбываецца шматразовае дзяленне ядра.

шызафрэ́нік

(ад шызафрэнія)

хворы на шызафрэнію.

шызафрэні́я

(ад гр. schizo = раздзяляю, расшчапляю + phren = розум, думка)

псіхічнае захворванне, якое характарызуецца паступовым зніжэннем разумовай дзейнасці і парушэннем звязнасці псіхічных працэсаў.

шызацукраміцэ́ты

(ад гр. schizo = раздзяляю, расшчапляю + цукраміцэты)

сумчатыя грыбы сям. цукраміцэтавых, якія пашыраны пераважна ў тропіках; развіваюцца ў соках пладовых раслін.