Verbum

дува́н

(цюрк. duvan)

1) здабыча і яе дзяльба;

2) адкрытае падвышанае месца.

дуду́к

(тур. düdük)

духавы драўляны музычны інструмент у выглядзе трубкі з 9 адтулінамі, пашыраны ў народаў Каўказа.

дук

(гал. doek)

тоўстая тканіна тыпу парусіны.

дука́т

(іт. ducato)

даўнейшая сярэбраная, затым залатая манета, якая з’явілася ў 13 ст. у Венецыі, а пасля чаканілася ў многіх краінах Еўропы; на тэрыторыі Беларусі ў 14—16 ст. найбольш пашыраны быў венгерскі д.

дуктыло́метр

(ад лац. ductilis = цягучы + -метр)

прыбор для вызначэння цягучасці асфальту, смалы, фарбы і іншых матэрыялаў.

дульцы́н

(ад лац. dulcis = салодкі)

рэчыва, якое па салодкасці ў 200 разоў пераўзыходзіць цукар; выкарыстоўваецца ў дыетычных харчовых вырабах.

дульцыне́я

(ісп. Dulcinea = паэтычнае імя, якім герой Сервантэса Дон Кіхот называў сялянку Альдонсу, абраную ім у якасці «дамы сэрца»)

іран. любімая жанчына.

дульцыфіка́цыя

(ад лац. dulcis = салодкі + -фікацыя)

падсалоджванне чаго-н.

ду́ля

(польск. dula)

летні сорт груш з вялікімі салодкімі пладамі, а таксама плод гэтай грушы.

ду́мпер

(англ. dumper)

самазвальная машына для перавозкі сыпкіх рэчываў на кароткія адлегласці.