Verbum

фламулі́на

(н.-лац. flammulina)

шапкавы базідыяльны грыб сям. радоўкавых, які расце на глебе ў лясах; зімовы грыб.

фланг

(фр. flanc)

1) правы ці левы край рада, строю, фронту ў размяшчэнні і пастраенні войск;

2) правая або левая старана шахматнай дошкі (напр. каралеўскі ф., ферзевы ф.).

фландр

(фр. Flandre = Фландрыя)

парода трусоў мяса-шкуркавай накіраванасці, выведзеная ў Бельгіі.

флане́ль

(фр. flanelle)

мяккая баваўняная або шарсцяная тканіна палатнянага перапляцення, звычайна з пушыстым рэдкім ворсам.

фланёр

(фр. flaneur)

той, хто прагульваецца без мэты, бяздзейнічае.

фла́нёц

(ням. Flansch)

злучальная частка трубаправодаў, валоў у выглядзе дыска з адтулінамі для балтоў.

флані́раваць

(ням. flanieren, ад фр. flaner)

прагульвацца, хадзіць без мэты, бяздзейнічаць.

фланк

(фр. flanc)

бакавы ўчастак палявога або крапаснога ўмацавання, прызначаны для прыкрыцця яго з бакоў і для падоўжнага абстрэлу подступаў да суседніх умацаванняў.

фланкёр

(фр. flanqueur)

дазорны ў складзе бакавой або галоўнай аховы ў кавалерыі 18—19 ст.

фланкі́раваць

(фр. flanquer)

1) весці агонь уздоўж лініі фронту ў фланг баявых парадкаў праціўніка, што рухаецца;

2) прыкрываць подступы да баявой пазіцыі з флангаў;

3) уст. выконваць баявыя прыёмы пікай, седзячы на кані;

4) знаходзіцца, размяшчацца па баках чаго-н.