Verbum

до́гма

(гр. dogma)

палажэнне, сцверджанне, якое прымаецца на веру як непахісная ісціна, што прызнаецца бясспрэчнай без доказаў.

до́гмат

(гр. dogma, -atos)

1) асноўнае палажэнне ў рэлігійным веравучэнні, якое прымаецца на веру і не падлягае крытыцы;

2) тое, што і догма.

дож

(іт. doge, ад лац. dux = правадыр)

тытул правіцеля Венецыянскай і Генуэзскай рэспублік да канца 18 ст.

до́за

(фр. dose < с.-лац. dosis, ад гр. dosis = порцыя, прыём)

1) дакладна адмераная колькасць, норма чаго-н. (напр. д. лякарства, д. радыеактыўнага апрамянення);

2) перан. некаторая частка чаго-н. (напр. д. іроніі).

до́йлід

(літ. dailide)

будаўнік; архітэктар, зодчы.

до́йна

(рум. doina)

1) народная лірычная песня румын і малдаван;

2) музычны твор для інструментальнага аркестра ў стылі гэтай песні.

док

(гал. dok, англ. dock)

1) партовае збудаванне для рамонту, а часам і пабудовы суднаў;

2) штучны партовы басейн з затворам, прызначаны для стаянкі суднаў пад пагрузкай-разгрузкай у месцах з вялікімі прыліўна-адліўнымі ваганнямі ўзроўню мора;

3) зборна-разборнае збудаванне для тэхнічнага абслугоўвання вялікіх лятальных апаратаў (пераважна дырыжабляў).

до́кер

(англ. docker)

партовы грузчык, рабочы дока, верфі ў некаторых краінах.

до́ктар

(лац. doctor)

1) вышэйшая вучоная ступень, якая прысуджаецца асобам, што абаранілі доктарскую дысертацыю;

2) урач.

до́лар

(англ. dollar, ад ням. Taler = талер)

грашовая адзінка ЗША, Канады, Мексікі, Аўстраліі, Лібарыі, Радэзіі і некаторых іншых краін, роўная 100 цэнтам.