Verbum

фле́гма

(фр. phlegma = вадкасць, макрота)

1) уст. слізь, макрота;

2) незвычайны спакой, абыякавасць да ўсяго;

3) густая маса, якая застаецца пасля фракцыйнай перагонкі вадкай сумесі.

флегматы́зм

(ад флегма)

незвычайны спакой, амаль поўная абыякавасць да ўсяго, вяласць.

флегма́тык

(гр. phlegmatikos = запаленчы)

чалавек з ураўнаважаным, але інертным тыпам вышэйшай нервовай дзейнасці.

флегматы́чны

(гр. phlegmatikos = запаленчы)

1) які характарызуецца марудлівасцю, спакоем, ураўнаважанасцю, слабым праяўленнем эмоцый (напр. ф. тэмперамент);

2) вялы, з павольнай успрымальнасцю і слабай актыўнасцю (напр. ф. чалавек).

флегмо́на

(гр. phlegmone = запаленне)

гнойнае запаленне падскурнай міжмышачнай клятчаткі.

фле́йта

(ням. Flöte, ад праванс. flaut)

драўляны духавы музычны інструмент высокага рэгістра ў выглядзе цыліндрычнай трубкі з адтулінамі і клапанамі.

флейты́ст

(ад флейта)

музыкант, які іграе на флейце.

флейц

(ням. Flöz = слой, пласт)

плоскі шырокі пэндзаль з мяккага воласу, якім у жывапісе і малярнай справе згладжваюць свежапафарбаваную паверхню.

флексагра́фія

(ад лац. flexus = выгнуты + -графія)

спосаб ратацыйнага высокага друку з выкарыстаннем эластычных гумовых друкарскіх форм і сінтэтычных хуткавысыхальных фарбаў.

фле́ксар

(н.-лац. flexor, ад лац. flexo = выгінаю)

анат мышца, якая згінае сустаў.