Verbum

ні́гранс

(н.-лац. nigrans)

рыба атрада кефалепадобных, якая пашырана ў Аўстраліі; вядома як акварыумная.

ніграспаро́з

(ад н.-лац. nigrospora, ад лац. niger = чорны + гр. spora = семя)

хвароба кукурузы і бавоўніку, выкліканая паразітычнымі грыбамі, пры якой на пашкоджаных органах утвараюцца чорныя кропкі.

нігро́л

(ад лац. niger = чорны + ол)

уст. від змазачнага масла для аўтамабільных, трактарных і іншых рухавікоў, прадукт перапрацоўкі нафты.

ніе́ла

(іт. niello = чэрнь)

малюнак, выразаны на золаце або срэбры і запоўнены чэрню (цёмным сплавам срэбра, медзі, серы і буры).

ніка́ндра

(н.-лац. nicandra)

травяністая расліна сям. паслёнавых з яйцападобным або рамбічным лісцем і адзіночнымі блакітнымі кветкамі, якая паходзіць з Паўд. Амерыкі; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная і лекавая.

нікаці́н

(фр. nicotine, ад Nicot = імя фр. дыпламата)

ядавітае наркатычнае рэчыва, якое ўтрымліваецца ў тытуні.

нікацінамі́д

(ад нікацін + амід)

вітамін групы В, які ўваходзіць у склад акісляльна-ўзнаўленчых ферментаў, змяшчаецца ў малацэ, бульбе, хлебе, мясе, рыбе і інш.

нікелі́н

(ад нікель)

1) мінерал класа сульфідаў чырвонага колеру з металічным бляскам; нікелевая руда;

2) сплаў медзі, нікелю і марганцу, які вызначаецца антыкаразійнай трываласцю.

ні́кель

(ням. Nickel, ад шв. nickel = падземны дух, гном)

хімічны элемент, серабрыста-белы метал, які вызначаецца пластычнасцю і коўкасцю.

ніко́ль

[англ. W. Nicol = прозвішча англ. фізіка (1768—1851)]

прызма з ісландскага шпату, якая служыць для палярызацыі светлавых хваль.