Verbum

дагматы́чны

(гр. dogmatikos)

1) заснаваны на догмах;

2) уласцівы дагматыку; бяздоказны, катэгарычны;

3) адцягнены, абстрактны, схематычны;

4) які адносіцца да дагматыкі (напр. д-ае багаслоўе).

дадаі́зм

(фр. dadaïsme, ад dada = «конік» (дзіцячы лепет)]

мадэрнісцкі кірунак у літаратуры і мастацтве Зах. Еўропы пач. 20 ст., які вызначаўся нігілізмам, наўмысным прымітывізмам, антыэстэтызмам; даў пачатак сюррэалізму і экспрэсіянізму.

дадэкаго́н

(ад гр. dodeka = дванаццаць + -гон)

дванаццацівугольнік.

дадэкафо́нія

(ад гр. dodeka = дванаццаць + -фонія)

метад музычнай кампазіцыі, заснаваны на адмаўленні ладавых сувязей паміж гукамі (гл. атанальнасць) і сцвярджэнні абсалютнай роўнасці ўсіх 12 тонаў храматычнай гамы.

дадэка́эдр

(ад гр. dodeka = дванаццаць + -эдр)

дванаццаціграннік.

даза́тар

(ад доза)

прыстасаванне для аўтаматычнага адмервання сыпкіх, вадкіх і газападобных рэчываў.

дазіме́тр

(ад гр. dosis = порцыя + -метр)

прыбор для вызначэння дозы радыеактыўнага выпрамянення.

дазіме́трыя

(ад гр. dosis = порцыя + -метрыя)

галіна прыкладной ядзернай фізікі, што вывучае велічыню ўздзеяння радыеактыўных выпрамяненняў на розныя аб’екты.

дазісцы́фа

(н.-лац. dasyscyphus)

сумчаты грыб сям. гіяласцыфавых, які трапляецца на гнілых сцёблах маліны, апалым лісці, ігліцы.

дайджэ́ст да́йджэст

(англ. digest = літар. кароткі выклад)

1) выданне, якое змяшчае адаптаваны выклад мастацкага твора;

2) перыядычнае выданне, якое перадрукоўвае (часта скарочана) матэрыялы з іншых выданняў;

3) скарочаны варыянт любой кнігі ў перыядычным друку.