Verbum

болт

(с.-н.-ням. bolt)

1) металічны стрыжань з галоўкай на адным канцы, а на другім з разьбой, на якую накручваецца гайка;

2) жалезны прут для замыкання аканіц і дзвярэй; просва.

бо́мба

(іт. bomba)

1) адзін з асноўных відаў авіяцыйных боепрыпасаў, забяспечаны выбуховым рэчывам, запальным саставам, ядзерным або тэрмаядзерным зарадам;

2) марскі боепрыпас для знішчэння падводных лодак, якарных і донных мінаў, іншых падводных аб’ектаў;

3) устарэлая назва артылерыйскага асколачна-фугаснага снарада масай больш за 16 кг;

4) асколачны снарад для стральбы з бамбамётаў у першую сусветную вайну;

5) саматужны снарад, зроблены для дыверсійных і тэрарыстычных мэт.

бон

(гал. boom = бервяно)

1) плывучая загарода з бярвенняў, сетак для абароны гаваней, партоў ад пранікнення караблёў, мін, тарпед праціўніка;

2) плывучы прычал для малых суднаў.

бо́нза

(яп. bond-zu = добры настаўнік)

1) будыйскі святар і манах у краінах Азіі;

2) перан. надзьмуты, ганарысты чыноўнік.

бо́нна

(фр. bonne = нянька)

выхавальніца дзяцей у дваранскіх і буржуазных сем’ях царскай Расіі.

бо́нус

(лац. bonus = добры)

камерц. 1) дадатковая ўзнагарода, прэмія;

2) дадатковая скідка, якую робіць прадавец пакупніку ў адпаведнасці з умовамі здзелкі.

бо́ны

(фр. bons)

1) крэдытныя дакументы, уладальнік якіх мае права атрымаць адзначаную ў іх суму ў пэўны час ад пэўнай установы;

2) папяровыя грошы, якія страцілі плацежную сілу і маюць цікавасць толькі для калекцыянераў (гл. баністыка).

бор​¹

(н.-лац. borum, ад с.-лац. borax = салетра)

хімічны элемент, шаравата-чорнае рэчыва, якое ў крышталічным і аморфным станах уваходзіць у склад некаторых мінералаў.

бор​²

(ням. Bohr)

стальны маленькі свердзел, якім карыстаюцца ÿ зубаўрачэбнай практыцы.

бо́ра

(іт. bora, ад гр. boreas = паўночны вецер)

халодны моцны парывісты вецер, які дзьме з гор на марскім узбярэжжы.