Verbum

бланк

(фр. blanc = белы)

ліст паперы з часткова надрукаваным тэкстам і пропускамі для дапісвання патрэбных звестак.

бланке́тны

(ад ням. Blankett = бланк);

б-ая норма — прававая норма, якая дазваляе дзяржаўным органам, службовым асобам самастойна вызначаць правілы паводзін, забароны і г.д.

бланкі́зм

[ад фр. L. Blanqui = прозвішча фр. рэвалюцыянера (1805—1881)]

палітычная плынь у французскім сацыялістычным руху 19 ст., прыхільнікі якой лічылі, што капіталізм можна звергнуць не шляхам класавай барацьбы, а праз захоп улады групай змоўшчыкаў.

бланманжэ́

(фр. blanc-manger = белая ежа)

жэле са смятанкі або міндальнага малака.

бланфі́кс

(фр. blanc-fixe)

мінеральная фарба з сярністакіслага барыю, якая выкарыстоўваецца як напаўняльнік пры вырабе паперы.

бланшы́раваць

(фр. blanchir = мыць, бяліць, абліваць кіпенем)

1) абварваць ці апрацоўваць параю садавіну, гародніну і іншыя прадукты перад кансерваваннем;

2) знімаць з ніжняга боку скуры рэшткі падскурнай клятчаткі (у дубільнай справе).

бласта-

(гр. blastos = зародак, парастак)

першая састаўная частка складаных слоў — біялагічных і медыцынскіх тэрмінаў, якая паказвае на сувязь з зародкам.

бластагене́з

(ад бласта- + -генез)

індывідуальнае развіццё мнагаклетачнага жывога арганізма пры бясполым размнажэнні.

бластады́ск

(ад бласта- + дыск)

група клетак, размешчаных у выглядзе дыска на анімальным полюсе яйцаклеткі пры яе няпоўным драбленні.

бластадэ́рма

(ад бласта- + -дэрма)

сукупнасць клетак, якія ўтвараюць сценку бластулы.