Verbum

дафі́н

(фр. dauphin)

тытул наследніка трону ў Францыі (з 14 ст. да 1830 г.).

Да́фніс

(гр. Daphnis = імя міфічнага грэчаскага пастуха, складальніка песень)

перан. вельмі прыгожы юнак.

да́фнія

(н.-лац. daphnia, ад гр. daphne = лаўр)

прэснаводны рачок падатрада галінавусых; вадзяная блыха.

дах

(польск. dach, ад с.-в.-ням. dach)

1) верхняя частка будынка, якая пакрывае яго;

2) жыллё, прытулак (мець свой д.).

даха́

(рус. доха, ад калм. dacha)

шуба з футравымі верхам і падкладкай.

даца́н

(манг. dacan)

ламаісцкі храм, манастыр (гл. ламаізм).

дацзыба́о

(кіт. daczybao = літар. газета вялікіх іерогліфаў)

насценныя рукапісныя газеты ў Кітаі, якія атрымалі распаўсюджанне ў 50—70 гг. 20 ст.

даці́ска

(н.-лац. datisca, ад гр. dateisthai = раздзяляць)

травяністая расліна сям. даціскавых з буйнымі няпарнаперыстымі лістамі і сабранымі ў гронкі дробнымі кветкамі, пашыраная на Каўказе і ў Сярэд. Азіі.

дацы́т

(ад лац. Dacia = рымская правінцыя на тэрыторыі сучаснай Румыніі)

эфузіўная горная парода, складзеная са шклістай або часткова раскрышталізаванай асноўнай масы і парфіравых украпванняў (плагіяклазу, біятыту, кварцу і інш.).

дацэ́нт

(лац. docens, -ntis = той, хто вучыць)

вучонае званне і пасада выкладчыка вышэйшай навучальнай установы (ніжэйшае за прафесара).