Verbum

дэтэкты́ў

(лац. detective)

1) агент вышукной паліцыі, які вядзе расследаванне крымінальных спраў;

2) літаратурны твор або кінафільм, у якім расказваецца аб прыгодах сышчыкаў, шпіёнаў.

дэтэрге́нты

(англ. detergent, ад лац. detergere = ачышчаць)

паверхнева-актыўныя сінтэтычныя рэчывы, якія выкарыстоўваюцца ў прамысловасці і быце як мыйныя сродкі і эмульгатары.

дэтэрмінава́ць

(лац. determinare)

акрэсліваць, вызначаць.

дэтэрміна́нт

(лац. determinans, -ntis = які вызначае)

выраз, які складаецца з элементаў матрыцы 2 і служыць для рашэння лінейных сістэм ураўненняў.

дэтэрміна́нта

(лац. determinans, -ntis = які вызначае)

прычына, якая вызначае ўзнікненне з’явы.

дэтэрмінаты́ў

(ад лац. determinare = вызначаць)

лінгв. старажытны элемент суфіксальнага тыпу, які цесна зросся з коранем слова.

дэтэрміна́цыя

(лац. determinatio = вызначэнне)

узнікненне якаснай своеасаблівасці паміж часткамі зародка на ранніх стадыях яго развіцця.

дэтэрміні́зм

(ад лац. determinare = вызначаць)

філасофская канцэпцыя, якая прызнае аб’ектыўную заканамернасць і прычынную залежнасць усіх з’яў прыроды і грамадства (проціл. індэтэрмінізм).

дэтэрыяра́цыя

(ад лац. deterior = горшы)

уст. псаванне, пагаршэнне.

дэўтэрагані́ст

(гр. deuteragomstes = другі акцёр)

другі з трох акцёраў у старажытнагрэчаскім тэатры, выканаўца негалоўнай ролі (параўн. пратаганіст, трытаганіст).