Verbum

дэсульфура́цыя

(ад дэ- + лац. sulphur = сера)

выдаленне серы з расплаўленага металу (чыгуну, сталі) пры дабаўленні спецыяльных рэчываў.

дэсцэндэ́нт

(лац. descendens, -ntis = зыходны)

уст. нашчадак.

дэсюдэпо́рт

(фр. dessus de porte = над дзвярамі)

пано, размешчанае над дзвярамі.

дэталізава́ць

(фр. détailler)

распрацоўваць у дэталях, удакладняць (напр. д. схему).

дэталіме́трыя

(ад дэталь + -метрыя)

раздзел сенсітаметрыі, звязаны з фатаграфічным выяўленнем адлюстраванняў дробных дэталей, якія адрозніваюцца адна ад адной яскравасцю.

дэта́ль

(фр. détail)

1) састаўная частка машыны, механізма, якая не можа быць разабрана на іншыя, больш дробныя часткі (напр. д. самалёта);

2) прыватны факт, драбніца;

3) красамоўная падрабязнасць літаратурнага твора.

дэта́льны

(фр. détaillé)

падрабязны, з усімі дэталямі.

дэтанава́ць​¹

(польск. detonować, ад лац. detonare = загрымець)

узрывацца ў выніку дэтанацыі.

дэтанава́ць​²

(фр. détonner)

адхіляцца ад правільнага тону ў музыцы або спевах, фальшывіць.

дэтана́тар

(ад лац. detonare = загрымець)

1) выбуховае рэчыва, здольнае сваім выбухам выклікаць дэтанацыю іншага рэчыва;

2) капсуль, запал, які служыць для ўзрыву асноўнага зарада ў боепрыпасах.