Verbum

дэпіля́цыя

(ад лац. depilare = пазбаўляць валасоў)

тое, што і эпіляцыя.

дэпо́

(фр. dépót)

1) будынак для стаянкі і рамонту паравозаў, вагонаў і інш. (напр. трамвайнае д.);

2) будынак для пажарных машын (пажарнае д.);

3) уст. склад;

4) фізіял. накапляльнік;

д. крыві — органы чалавека і жывёл (селязёнка, печань, скура), у якіх можа знаходзіцца значная колькасць крыві, што выключана з агульнай цыркуляцыі і можа ўключацца ў яе пры інтэнсіўнай фізічнай працы, недахопе кіслароду і інш.

дэполімерыза́цыя

(ад дэ- + полімерызацыя)

працэс распаду палімера.

дэпо́рт

(фр. déport)

скупка каштоўных папер з адначасовым продажам іх на пэўны тэрмін па ніжэйшаму курсу з мэтай спекуляцыі.

дэпрэса́нты

(ад лац. depressio = прыгнечанне)

1) рэчывы, якія пры выбіральнай флатацыі адных мінералаў перашкаджаюць флатацыі іншых;

2) лекавыя рэчывы, якія прымяняюць пры псіхічнай узбуджанасці (параўн. антыдэпрэсанты).

дэпрэсі́раваць

(ад лац. depressio = прыгнечанне)

перашкаджаць флатацыі мінералаў пры дапамозе дэпрэсантаў.

дэпрэ́сія​¹

(лац. depressio = прыгнечанне)

1) прыгнечаны псіхічны стан чалавека;

2) біял. рэзкае паніжэнне колькасці асобін папуляцыі або віду;

3) прамысловы і гаспадарчы застой у краіне.

дэпрэ́сія​²

(лац. depressio = паніжэнне, паглыбленне)

участак зямной паверхні, які ляжыць ніжэй узроўню мора (параўн. крыптадэпрэсія).

дэпута́т

(лац. deputatus = пасланы)

асоба, выбраная членам прадстаўнічага органа ўлады.

дэпута́цыя

(п.-лац. deputatio)

група ўпаўнаважаных або выбраных асоб, якая дзейнічае па даручэнні якога-н. калектыву, арганізацыі.