Verbum

шві́цкі

(ад ням. Schwyz = назва кантона ў Швейцарыі);

ш-ая парода (жывёла) — парода буйной рагатай жывёлы мяса-малочнага напрамку прадукцыйнасці, выведзеная ў Швейцарыі.

шкадава́ць

(ст.-польск. szkodować, ад szkoda < ст.-в.-ням. scado)

1) адчуваць жаль, спагаду да каго-н.;

2) берагчы, ашчаджаць;

3) смуткаваць, бедаваць з прычыны чаго-н.

шкала́

(лац. scala = лесвіца)

1) лінейка з дзяленнямі ў вымяральных прыборах (напр. ш. тэрмометра);

2) рад велічынь, размешчаных у сыходным або ўзыходзячым парадку (напр. ш. заработнай платы).

шкаля́р

(польск. szkolarz, ад с.-лац. scholaris)

1) студэнт у сярэдневяковай Еўропе, у т.л. ў Вялікім княстве Літоўскім;

2) вучань, школьнік;

3) перан. дарослы чалавек з абмежаваным узроўнем ведаў.

шкант

(фр. scante)

устаўны шып для злучэння дэталей сталярных вырабаў.

шка́нцы

(гал. schans)

сярэдняя частка верхняй палубы ваеннага карабля паміж грот-мачтай і бізань-мачтай, дзе адбываюцца афіцыйныя цырымоніі.

шкарляты́на

(польск. szkarlatyna < іт. scarlattina, ад п.-лац. scarlatum = ярка-чырвоны колер)

інфекцыйная хвароба, пераважна ў дзяцей, якая суправаджаецца болем у горле і чырванаватай высыпкай.

шкарпэ́тка

(польск. szkarpetka, ад іт. scarpetta)

трыкатажны выраб, кароткая панчоха, якая не даходзіць да калена.

шкату́лка

(польск. szkatułka, ад іт. scatola)

скрыначка з вечкам для дробных, звычайна каштоўных рэчаў.

шкафу́т

(гал. schavot)

частка верхняй палубы судна паміж фок-мачтай і грот-мачтай.