Verbum

дэклараты́ўны

(лац. declarativus)

які мае форму дэкларацыі; урачысты (напр. д-ыя абяцанні).

дэклара́цыя

(лац. declaratio = заява, аб’ява)

1) урачыстая праграмная ўрадавая заява, абвяшчэнне ўрадам або арганізацыяй якіх-н. палітычных прынцыпаў, а таксама дакумент, у якім яны выкладзены;

2) заява падаткаплацельшчыка і некаторых катэгорый дзяржаўных служачых пра характар і памер даходаў, маёмаснае становішча;

3) дакумент, які прыкладаецца да грашовых і каштоўных пакетаў, што пасылаюцца поштай за межы краіны;

4) заява мытні ад асобы, якая перасякае граніцу, пра наяўнасць і колькасць у яе рэчаў, каштоўнасцей, валюты.

дэкласава́ны

(фр. déclassé)

які страціў сувязь са сваім класам, не ўдзельнічае ў грамадскай вытворчасці, апусціўся ў маральных адносінах.

дэкласава́цца

(фр. déclassé)

станавіцца дэкласаваным.

дэкласава́ць

(фр. déclassé)

зрабіць дэкласаваным.

дэкліна́тар

(ад лац. declmare = адводзіць убок)

прыбор для вызначэння магнітнага адхілення.

дэкліна́цыя

(лац. declinatio)

фіз. адхіленне магнітнай стрэлкі ад геаграфічнага мерыдыяна; магнітнае схіленне.

дэкліно́метр

[ад дэкліна(цыя) + -метр]

прыбор для вымярэння змен магнітнага схілення.

дэко́дэр

(англ. decode = расшыфроўваць, ад лац. de = ад, з + codex = кніга)

1) інфармацыйнае ўстройства для расшыфроўкі лічбавых кадзіраваных дадзеных;

2) пераключальнае ўстройства ў каляровых тэлевізарах для пераўтварэння відэасігналаў з адной тэлесістэмы ў другую.

дэко́кт

(лац. decoctus = прыгатаваны)

адвар з лекавых раслін.