Termín
m -s, -e
1) тэ́рмін
éinen ~ stéllen [féstsetzen] — назна́чыць тэ́рмін
den ~ éinhálten* — прытры́млівацца тэ́рміну
2) юрыд. слу́ханне спра́вы; вы́клік у суд
er hat mórgen ~ — яго́ выкліка́юць на за́ўтра ў суд
Termínarbeit
f -, -en тэрміно́вая рабо́та
termíngemäß, termíngerecht
a вы́кананы ў нале́жны час, своечасо́вы
Termíngeschäft
n -(e)s, -e фін. ф’ючэ́рская апера́цыя [здзе́лка]
Terminologíe
f -, -í¦en тэрмінало́гія
Términus
m -, Términi тэ́рмін, спецыя́льнае сло́ва, спецыя́льны вы́раз
termínweise
adv на тэ́рмін [час], тэ́рмінам
Termínzahlung
f -, -en тэрміно́вы плаце́ж (які выконваецца ў пэўны тэрмін)