klében
1.
vt кле́іць; нале́пваць
2.
vi (an D) прыліпа́ць (да чаго-н.)
der Leim klebt gut — клей трыма́е до́бра
an díeser Árbeit klebt viel Schweiß — над гэ́тай рабо́тай прыйшло́ся папаце́ць
an séinem Pósten klében — трыма́цца за сваё ме́сца
j-m éine Óhrfeige ~ — груб. даць апляву́ху [по́ўху] каму́-н.
klében bléiben
* vi (s) прылі́пнуць; разм. засе́сці, загра́знуць (дзе-н.)
Kléber
m -s, -
1) хім. клейкаві́на
2) разм. клей
~ und Stréber — кар’еры́ст
Klébrigkeit
f -
1) кле́йкасць, лі́пкасць
2) назо́йлівасць, надаку́члівасць
Klébstoff
m -(e)s, -e клей; вя́жучае рэ́чыва
kléckern
vi неаха́йна е́сці; (за)квэ́цацца (пры ежы)
Klecks
m -es, -e кля́кса, пля́ма