klében
1.
vt кле́іць; нале́пваць
2.
vi (an D) прыліпа́ць (да чаго-н.)
der Leim klebt gut — клей трыма́е до́бра
an díeser Árbeit klebt viel Schweiß — над гэ́тай рабо́тай прыйшло́ся папаце́ць
an séinem Pósten klében — трыма́цца за сваё ме́сца
j-m éine Óhrfeige ~ — груб. даць апляву́ху [по́ўху] каму́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)