König
m -s, -e
1) каро́ль, цар, правады́р
2) перан. перамо́жца, каро́ль
3) спарт. каро́ль
die Héiligen drei ~e — Вадо́хрышча, Тры Каралі́ (царкоўнае свята)
Königreich
n -(e)s, -e карале́ўства, ца́рства
Königswasser
n -s хім. ца́рская гарэ́лка
können
* мад. дзеясл.
1) магчы́, мець магчы́масць
man kann — магчы́ма, мажлі́ва, мо́жна
man kann nicht — не́льга, нямо́жна
2) уме́ць, ве́даць
er kann Deutsch spréchen — ён уме́е гавары́ць паняме́цку
er kann Deutsch — ён ве́дае няме́цкую мо́ву
das will gekónnt sein — гэ́та трэ́ба ўме́ць
3)
er kónnte nicht umhín, zu lächeln — ён не мог стрыма́ць усме́шкі
Können
n -s магчы́масць, уме́нне, на́вык, ве́ды, майстэ́рства
das berúfliche [fáchliche] ~ — прафесі́йнае майстэ́рства
das militärische ~ — баяво́е майстэ́рства
Könner
m -s, - ма́йстар; зна́ўца