Köpfchen
n -s, -
1) гало́ўка
◊ ein ~ sein [~ háben] — разм. быць ке́млівым чалаве́кам
2) ша́пка (грыба)
köpfen
1.
vt
1) абезгало́віць; абсяка́ць (верхавіны дрэў)
2) спарт. гуля́ць галаво́й
2.
vi завя́звацца (пра капусту)
köpflings
adv кулём, стрымгало́ў