Gláubbarkeit
f - вераго́днасць, праўдападо́бнасць
gláuben
1.
vt ве́рыць, меркава́ць, ду́маць
man sóllte ~… — здава́лася б…
sich sícher ~ — лічы́ць сябе́ ў бяспе́цы
2.
vi (an a) ве́рыць (у каго-н., у што-н.)
das gláube ich schon — мярку́ю, што гэ́та так
j-m ~ — ве́рыць каму́-н.
er glaubt fest darán — ён упэўнены ў гэ́тым
◊ er muss [soll] darán ~ — разм. яму́ пры́йдзецца з гэ́тым (пры)міры́цца; яму́ кане́ц, яго́ пе́сня спе́та
Gláuben
m -s, -
1) ве́ра, даве́р’е, даве́р
j-m ~ schénken — ве́рыць, давяра́ць каму́-н.
auf Treu und ~ — сумле́нна
für séinen ~ éinstehen* — пастая́ць за свае́ перакана́нні
~ fínden* — набы́ць даве́р
den ~ an etw. (A) verlíeren* — стра́ціць ве́ру ў што-н.
etw. aus gútem ~ tun* — рабі́ць што-н., кіру́ючыся найле́пшым наме́рам
sich um állen ~ bríngen* — стра́ціць уся́кае даве́р’е, дыскрэдытава́ць сябе́
2) ве́ра, ве́раванне
der chrístliche ~ — хрысціцнская ве́ра [рэлі́гія]
Gláubensbekenntnis
n -ses, -se веравызна́нне
Gláubensfreiheit
f -, -en свабо́да сумле́ння
Gláubenslehre
f -, -n багасло́ўе, веравучэ́нне
gláubensstark
a перакана́ны, які́ цвёрда ве́рыць, сто́йкі ў сваі́х перакана́ннях