únwillig
1.
a нез(a)даво́лены
über etw. (A) ~ sein — быць незадаво́леным чым-н.
2.adv неахво́тна
únwillkürlich, unwillkǘrlich
a міжво́льны, мімаво́льны
únwirksam
a безвыніко́вы, несапра́ўдны
únwissend
a не́вуцкі, недасве́дчаны
Únwissenheit
f - няве́данне, не́вуцтва, недасве́дчанасць
aus ~ — па няве́данню [недасве́дчанасці]
j-n in ~ hálten* [lássen*] — трыма́ць каго́-н. у няве́данні [недасве́дчанасці]