Hínrichtung
f -, -en пакара́нне [ка́ра] сме́рцю; стра́та
hínscheiden
* vi (s) паме́рці, скана́ць
hínschlagen
* vi (s) разм. упа́сці, пля́снуцца
hínsein
* vi (s) прапада́ць, загі́нуць
álles ist hin — усё прапа́ла [пайшло́ пра́хам]
das Kleid ist hin — суке́нка сапсава́на
er ist hin — ён загі́нуў [памёр]
hínsetzen
1.
vt
1) ста́віць, кла́сці, садзі́ць (каго-н.)
2) разм. прызнача́ць (на пасаду)
2.
(sich) сяда́ць, садзі́цца
Hínsicht
f -, -en адно́сіны, су́вязь, дачыне́нне, пункт гле́джання
in díeser ~ — у гэ́тых адно́сінах, з гэ́тага бо́ку
in ~ auf etw. (A) — прыма́ючы пад ува́гу што-н.
hínsichtlich
prp (G) у адно́сінах (да чаго-н.), адно́сна (чаго-н.), што да (каго-н., чаго-н.)
hínstellen
1.
vt
1) паста́віць (туды)
2) паказа́ць, асвятлі́ць (факт)
2.
(sich)
1) станаві́цца; размяшча́цца, ата́барыцца
2) (als A) прыкі́двацца (кім-н.), выдава́ць сябе́ (за каго-н.)