híngehen
* vi (s)
1) ісці́, пайсці́
2) прахо́дзіць (пра час)
3) разм. паме́рці, скана́ць
4)
über etw. (A) ~ — злёгку закрану́ць (што-н.) у размо́ве
j-m éine Gróbheit ~ lássen* — сцярпе́ць чыю́-н. гру́басць
das geht so in éinem hin — гэ́та бу́дзе вы́рашана [зро́блена] адначасо́ва [мімахо́дзь]
híngehören
vi (D)
1) нале́жаць, адно́сіцца (да каго-н., да чаго-н.)
2) быць да ме́сца
híngeráten
* vt (s) трапля́ць (куды-н.), апыну́цца (дзе-н.)
híngerissen
a захо́плены, натхнёны
von j-s Wórten ~ — у захапле́нні ад чыі́х-н. слоў
hínhalten
* vt
1) праця́гваць, падава́ць, падстаўля́ць
die Hand ~ — працягну́ць [пада́ць] руку́ (для падтрымкі); перан. пада́ць руку́ дапамо́гі
2) заця́гваць, затры́мліваць
mit báren Verspréchungen ~ — ≅ вадзі́ць за нос
j-n mit der Bezáhlung ~ — затры́мліваць каму́-н. вы́плату
j-n ~ — не дава́ць каму́-н. адка́зу, пакі́нуць каго́-н. у няве́данні
hínhauen
1.
vi уда́рыць
2.
vt разм. шпурну́ць
◊ das haut éinen hin! — я збянтэ́жаны!
das haut hin! — разм. гэ́та дарэ́чы!
hínhören
vi прыслухо́ўвацца, услухо́ўвацца
hínken
vi
1) кульга́ць, чыкільга́ць
2) не ісці́ на лад
es hinkt damít — спра́ва не ла́дзіцца
hínkommen
* vi (s)
1) прыхо́дзіць, трапля́ць (куды-н.)
2) падзе́цца
wo ist mein Buch híngekommen? — дзе падзе́лася мац кні́жка?