spitz
a
1) во́стры, востраканцо́вы
2) калю́чы, з’е́длівы
~e Wórte — з’е́длівыя сло́вы
Spítzbart
m -(e)s, -bärte казлі́ная баро́дка, эспаньёлка
Spítzbube
m -n, -n
1) сваво́льнік, ві́сус, гарэ́за
2) няго́днік, шэ́льма
spítzbübisch
a
1) сваво́льны
2) махля́рскі, жу́льніцкі
Spítze
I
f -, -n вастрыё; ко́нчык; шпіль
2) вяршы́ня (гары); вершалі́на (дрэва)
3) но́сік (чаравіка)
4) галава́ (калоны)
5)
die ~n der Geséllschaft — вяршкі́ грама́дства
an der ~ des Staátes stéhen* — стая́ць на чале́ дзяржа́вы
j-n an die ~ stéllen — паста́віць каго́-н. на чале́
an die ~ séiner Bemühungen stéllen — імкну́цца зрабі́ць што-н. у пе́ршую чаргу́
die ~ der Produktión hálten* — трыма́ць рэко́ры́ па вытво́рчасці чаго́-н.
6)
j-m die ~ bíeten* — дава́ць адпо́р, ака́зваць супраціўле́нне каму́-н.
éiner Sáche (D) die ~ ábbrechen* — абясшко́дзіць што-н., пазба́віць спра́ву вастрыні́
auf die ~ tréiben* — даве́сці што-н. да кра́йнасці
éine Sáche auf die ~ stéllen — паста́віць што-н. дагары́ нага́мі
7)
fréie ~n — с.-г. звышпла́навыя праду́кты, лі́шкі
II
f -, -n кару́нкі
~n klöppeln — пле́сці [вяза́ць] кару́нкі
spítzen
1.
vt завастра́ць, вастры́ць (аловак)
◊ die Óhren ~ — навастры́ць ву́шы
2.
(sich)
(auf A) настро́іцца, разлі́чваць (на што-н.)
er spitzt sich auf díeses Buch — яму́ на́дта хо́чацца прачыта́ць [атрыма́ць] гэ́тую кні́гу