Verbum

Адпіра́ць ’занесці або завесіць што-небудзь’ (Шат.), гл. перці. Магчыма, балтыйскі семантычны ўплыў. Параўн. літ. atspìrti ’падпіраць, падстаўляць’.

Адпіргну́ць ’адштурхнуць’ (Шат.). Відаць, кантамінацыя перці (гл.) і піхаць (гл.).

Адплікну́ць ’адшпіліць, выпрагчы каня’ (Янк. I), мабыць, з польскага (параўн. польск. plik звязка’).

Адпо́ўшчыць ’надаваць аплявух’ (Шат.). Магчыма, да ад‑по‑уш‑ч‑ыць ’ударыць па вуху’. Не выключана таксама сувязь (кантамінацыя) з ушчуваць ’караць’ (гл.).

Адпра́ва ’царкоўная служба’ (Касп., Нас.) да правіць (гл.).

Адпра́жыць ’пабіць, аддубасіць’ (Бяльк.) да пражыць (гл.). Гл. адпраніць.

Адпра́ніць ’крэпка пабіць’ (Шат.), гл. прануць ’кінуць’. Відаць, кантамінацыя прануць і адпражыць (гл.).

Адпрата́ць ’пабіць, адлупцаваць’ (Нас., Юрч.) да пратаць (гл.). Параўн. таксама рад адпраніць, адпражыць, які дэманструе фонасемантычнае прыпадабненне.

Адпрыччы́ць ’адвучыць ад дому каго’ (Шат.). Гл. адпрэчыць.

Адпрэ́чыць ’прагнаць’ (КЭС), атпрэчыць (Янк. Мат.). Магчыма, да прэч (гл.). Параўн., аднак, адпрыччыць ’адвучыць ад дому каго’ (Шат.). Магчыма, абодва словы да апрыч, апрэч. Не можа быць выключаны таксама балтыйскі ўплыў. Параўн. літ. atprásti, atprãtinti ’адвучыць’.