Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

СкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

Адгадзі́ць ’аддзякаваць’ (БРС, Янк. I), адводзіцца ’тс’ (КЭС, лаг.), адгоджваць ’адплачваць’ (БРС, Янк. I, Янк. БП), адгоджвацца ’тс’ (КЭС, лаг.). Параўн. рус. угодить. Гл. гадзіць.

Адгайдама́шыць ’моцна адлупцаваць’ (Яўс.) да гайдамак. Параўн. абгайдамашыць.

Адга́каць ’адсячы, прайсці немалую адлегласць, прабыць з нагрузкай працяглы час’ (Янк. II), адгакаць ’прайсці’ (Сцяшк.) да гак (гл.).

Адганашыць ’нарваць’ (Шат.) да ганошыць (гл.). Параўн. таксама ганобіць.

Адга́ніць ’адгадаць’ (Сцяшк., Сцяшк. МГ) да гадаць (гл.). Магчыма, запазычанне з польск. odgadnąć з наступным спрашчэннем групы зычных (dn > n).

Адго́каць ’паскакаць уволю’ (Бяльк.). Відаць, кантамінацыя адгопаць з гокаць (гл.).

Адго́ны ’маладыя дрэўцы, якія размнажаюцца з пнёў, каранёў’ (Інстр. III) да гнаць. Параўн. гонкі (аб дрэве).

Адгы́рквацца ’груба адказваць’ (Шат.). Гл. гыркнуць.